Сачыненне-апісанне на тэму «Мая любімая пара года» на беларускай мове. Аб’ём — дзве з паловай старонкі. У прыклад узяць зіму.

Мая любімая пара года — зіма

З усіх пор года я больш за ўсё люблю зіму. Гэта цудоўны і казачны час, калі прырода апранае белае ўбранне, а навокал становіцца чыста, свежа і прыгожа. Калі прыходзіць зіма, здаецца, што свет ператвараецца ў зусім іншую планету — цішыня, мароз, іскрысты снег пад нагамі, і асаблівая, незвычайная атмасфера святла і спакою.

Зіма прыходзіць павольна. Спачатку дзён становіцца менш, паветра пахалоджваецца, на лужынах з’яўляецца тонкі лёд, а дрэвы губляюць апошняе лісце. Потым раніцай на вокнах пачынаюць з’яўляцца ледзяныя ўзоры, нібы самі марозныя чараўнікі малююць свае карціны. І вось, аднойчы ноччу, калі ўсе спяць, пачынаецца снегапад. Раніцай прачынаешся — і вакол усё белае, мяккае, нібы свет апрануўся ў пуховы коўдру. Гэта адчуванне першай сапраўднай зімы я ніколі не забуду.

Мне заўсёды падабалася назіраць за тым, як снег сыплецца з неба — павольна, ціха, нібы хтосьці асцярожна пасыпае зямлю бялюткімі крышталікамі. Кожная сняжынка — як маленькі цуд, непаўторная і прыгожая. Калі іх шмат, свет становіцца святлейшым нават у самыя цёмныя дні. Увечары вулічныя ліхтары свецяць праз снег, і ўсё навокал нагадвае сцэну з казкі.

Але зіма — гэта не толькі прыгажосць. Гэта яшчэ і вясёлы час. Дзеці і дарослыя з задавальненнем катаюцца на санках, лыжах, каньках. У двары чутны смех, гучаць крыкі радасці. Мы з сябрамі часта ладзім сапраўдныя снегавыя бітвы, будуем вялікіх снегавікоў, робім снежныя форты. Пасля доўгага дня на вуліцы так прыемна вярнуцца дадому, дзе цёпла, пахне гарбатай і печывам, дзе можна загарнуцца ў коўдру і паглядзець, як за акном павольна падае снег.

Зіма таксама дорыць нам шмат святаў. Самыя любімыя — Каляды і Новы год. Гэта асаблівы час чакання цуда. Усе ўпрыгожваюць свае дамы, запальваюць агеньчыкі, а на вуліцах з’яўляюцца ёлкі, якія зіхацяць рознакаляровымі гірляндамі. У гэты час нават дарослыя зноў адчуваюць сябе дзецьмі. Мы рыхтуем падарункі, пячом пернікі, збіраемся ўсёй сям’ёй за святочным сталом. І ў гэтыя дні, калі звонку мароз і снег, у душы нараджаецца сапраўднае цяпло і радасць.

Мяне заўсёды захапляе, як прырода можа адпачываць зімой. Зямля спіць пад снегам, дрэвы спяць, нават жывёлы многія сыходзяць у зімовую спячку. Гэта нагадвае, што і чалавеку патрэбна час ад часу спыніцца, адпачыць, сабрацца з сіламі перад новым жыццём, новай вясной. Таму зіма — гэта не толькі холад і мароз, гэта яшчэ і час спакою, разважанняў і цішыні.

Асабліва прыгожа зіма ў вёсцы. Калі выходзіш раніцай на двор, паветра чыстае і халоднае, дыхаецца лёгка, а снег пад нагамі рыпіць. Сонца падымаецца над лесам, і на яго святле сняжынкі пачынаюць ззяць усімі колерамі. На стрэхах вісяць ледзяшы, а з комінаў падымаецца дым. Далёка чуваць, як брэшуць сабакі або рыпяць сандары на дарозе. Гэта сапраўдная казка, жывое адчуванне зімовага жыцця.

І ўсё ж, што б хто ні казаў пра холад, пра кароткія дні і доўгія ночы, для мяне зіма заўсёды будзе самай утульнай і роднай парой года. У ёй ёсць нешта асаблівае — спалучэнне холаду і цеплыні, цішыні і жыцця, спакою і чакання. Калі я бачу першыя сняжынкі, у душы адразу становіцца светла і радасна. Зіма — гэта час, калі хочацца марыць, верыць у цуды і пачынаць усё з чыстага ліста, як сама зямля пад белым снегам.

Заключэнне

Так, мая любімая пара года — гэта зіма. Яна вучыць мяне цаніць прыгажосць простых рэчаў, любіць цішыню і спакой, радавацца кожнаму дню. Без зімы не было б таго асаблівага пачуцця чакання, калі душа прагне сонца і цяпла. І таму кожны раз, калі першы снег пакрывае зямлю, я разумею — прыйшла мая любімая, доўгачаканая пора года.

Такі аб’ёмны тэкст (прыкладна на дзве з паловай старонкі рукапіснага тэксту) можна выкарыстоўваць як гатовую працу або аснову для школьнага сачынення на тэму «Мая любімая пара года — зіма» на беларускай мове.