Легенда пра Ефрасінню Полацкую на беларускай мове

Легенда пра Ефрасінню Полацкую — гэта адзін з самых вядомых помнікаў беларускай духоўнай і культурнай спадчыны, які апавядае пра жыццё і подзвігі першай беларускай святой. Гісторыя Ефрасінні Полацкай — гэта не проста аповед пра асобу, а сімвал беларускай адукацыі, веры і патрыятызму.

Ефрасіння Полацкая (у свеце Прадслава) нарадзілася ў ХІІ стагоддзі ў княжацкай сям’і. Яе бацька быў полацкім князем Святаславам, унукам Усяслава Чарадзея. З дзяцінства дзяўчынка вылучалася вялікім розумам і любоўю да кніг. Калі ёй прапанавалі выйсці замуж, яна адмовілася і прыняла манаскі пострыг, выбраўшы шлях духоўнага служэння і ведаў. У манастыры яна атрымала імя Ефрасіння.

Легенда кажа, што Ефрасіння заснавала жаночы і мужчынскі манастыры ў Полацку. Яна сама перапісвала кнігі, вучыла дзяцей граматы і духоўнасці, збірала бібліятэку. Менавіта дзякуючы ёй Полацк стаў адным з галоўных цэнтраў адукацыі і культуры на Беларусі. Яе дзейнасць была прасякнута ідэяй служэння людзям праз веды і веру.

Асобнае месца ў легендзе займае гісторыя пра Крыж Ефрасінні Полацкай. Паводле падання, яна заказала ў майстра Лазара Богшы ўнікальны крыж з золата і каштоўных камянёў. Крыж стаў святыняй Полацкай зямлі, сімвалам веры і духоўнага адзінства беларусаў. На жаль, арыгінал крыжа знік падчас Другой сусветнай вайны, і яго лёс застаецца невядомым.

Ефрасіння Полацкая скончыла свой зямны шлях у Палестыне, куды пайшла ў паломніцтва да святых мясцін. Але яе імя назаўсёды засталося ў памяці беларускага народа. Яна стала сімвалам святасці, розуму, мудрасці і любові да сваёй зямлі.

Такім чынам, легенда пра Ефрасінню Полацкую — гэта не проста аповед пра святую жанчыну, а жывое ўвасабленне духоўнага адраджэння Беларусі, прыклад таго, як вера, адукацыя і самаадданасць могуць зрабіць чалавека сапраўды вялікім.